Lange historie

By 27 augustus 2016Verhalen

Alweer een bezoeker met een lange historie.
Hij heeft een sterke fetisj en omdat hij zich verder geen slaaf voelt, is het spel wederom heel verbaal te noemen.
En vanwege de fetisj natuurlijk ook met name visueel.
Waar ze het leuk vindt om een andere slaaf kortaf en bits af te bluffen, is het verbale spel met deze bezoeker veel meer vernederend bedoeld.
Omdat ze hem al zo lang kent, weet ze precies hoe ze hem kan raken. Ze voelt zich een kat die hem met haar nagels heen en weer laat rollen.
Ze glimlacht als hij zijn vertrouwde positie inneemt. Geknield, en zo dichtbij, dat zijn dingetje tegen haar laarsje drukt.
Als blijkt dat hij wederom geen weerstand kan bieden aan de drang om over haar laars te rijden, lacht ze hem hardop uit. In de loop der jaren heeft hij geleerd om een aantal van zijn taboes los te laten.
Hij vindt het dan ook nog steeds wel vernederend om zo te ‘moeten’ bewegen, maar heeft het achter zich gelaten om zich er daardoor van te laten weerhouden.
Ze heeft zich laten vertellen dat haar brede glimlach daartoe bijgedragen heeft. Hij maakt haar dan ook vaak vrolijk!

Later zit hij op de hoge kruk voor de grote spiegel. Ze staat achter hem en kijkt met hem mee in de spiegel. Het is leuk om via de spiegel met hem te spelen. Het zichtpunt is natuurlijk anders. Alsof je naar een film kijkt.
Zeker nu de zon haar huid wat gebruind heeft, en het licht in de studio gedimd is, kijkt ze met plezier naar haar evenbeeld. Maar ook naar hoe ze er samen uitzien. Zwart leer steekt zo heerlijk af tegen blote huid! Ze laat haar handen over zijn borst glijden en knijpt hier en daar in zijn huid. Haar zwarte armen lijken in de spiegel zijn borst te omklemmen en ze geniet daarvan.
Ze kent zijn fetisj als geen ander, maar dit is wat ze er zelf uit haalt.
Voor hem werkt het ook, want er lopen sidderingen door zijn lijf en hij heeft moeite met kiezen tussen kijken naar de spiegel (meer beeld) of haar rechtstreeks aankijken (dichterbij).

Ze laat hem zo vaak mogelijk zo dicht mogelijk bij zijn climax komen.
Hij wordt daar zo heerlijk afhankelijk van. Zodra ze weet dat hij bijna niet meer kan praten, laat ze hem netjes vragen naar verlossing. Dat hij weer moet praten, brengt hem opnieuw van de climax af.
Hoeveel macht kan een Dame nog meer wensen?
En opnieuw is hij achteraf benieuwd of ze ook echt wel genoten heeft.
Mwoaah. 🙂